همراز

تا خدا هست به غم وعده ی این خانه مده . . . !

 

 

باید فراموشت کنم چندیست تمرین می کنم

من می توانم! می شود! آرام تلقین می کنم.

حالم نه اصلا خوب نیست تا بعد بهتر می شود!!

فکری برای این دل تنهای غمگین می کنم.

من می پذیرم رفته ای و بر نمی گردی همین!

خود را برای درک این صدبار تحسین می کنم.

کم کم ز یادم می روی این روزگارو رسم اوست!

این جمله را با تلخی اش صدبار تضمین می کنم.

 

 


آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا ؟


بی وفا، بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا ؟

 

نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی


سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا ؟

عمر ما ار مهلت امروز و فردای تو نیست


من که یک امروز مهمان توام فردا چرا ؟

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم


دیگر اکنون با جوانان نازکن با ما چرا ؟

وه که با این عمر های کوته بی اعتبار


این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا ؟

آسمان چون جمع مشتاقان ، پریشان می کند


درشگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا ؟

شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر


راه عشق است این یکی بی مونس و تنها چرا ؟

بی مونس و تنها چرا ؟

تنها چرا ؟ حالا چرا

                                                                          "استاد شهریار"

 

 



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






برچسب‌ها: <-TagName->
نوشته شده در7 / 4 / 1389برچسب:,ساعت 13:24توسطسارا|


آخرين مطالب

Design By : Rihanna